Het is nu bijna een jaar geleden dat mijn patiënte Marianne Baptist overleed. Een patiënt verliezen maakt altijd veel indruk. Je denkt terug aan het verhaal achter de patiënt. En dat blijft een bijzonder moment.
Marianne is de moeder van Suzanne Muller. ‘Suus’, zoals wij haar noemen, is de fotografe van ons HeartLife magazine. Zij zorgt voor de prachtige portretten in ons blad. Regelmatig hebben we in haar studio in Utrecht een fotoshoot en dat is altijd weer een klein feestje. Of je nou je dag hebt of niet, de foto’s lukken altijd. Waarschijnlijk een combinatie van “vibe”, goeie koffie en gezelligheid!
De laatste keer dat we daar waren viel mijn oog op een prachtige rode wollen jas die aan de kapstok hing. Met Dress-Red Day in het vooruitzicht mocht ik hem even passen. Suzanne vertelde dat de jas van haar moeder Marianne is geweest. Ze is op 17 maart 2021 op 72-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker. Een bittere strijd die ze helaas niet kon winnen. Al twee keer eerder had ze borstkanker overwonnen door haar strijdlust en levensenergie. Na de tweede keer kanker op 64-jarige leeftijd heeft ze als gevolgen van chemo, hartfalen ontwikkeld.
Terwijl ik de jas aan het passen was sprak Suzanne met veel liefde over haar moeder. Een krachtige, gevoelige, lieve, zorgzame en intelligente vrouw. Ze was wijs én eigenwijs en altijd met creatieve dingen bezig (Suzanne heeft haar creatieve talent dus niet van een vreemde). Marianne las veel, luisterde graag naar muziek en hield van de natuur! Ze was een moeder en oma met veel liefde en geduld, behalve voor apparatuur. Na haar pensioen heeft ze met haar Peter, kinderen en kleinkinderen nog heerlijke jaren mogen beleven in hun huis in Frankrijk. Ze was een vrouw met vele vriendschappen en warme contacten. Dat deed me denken aan de dag dat Marianne, op advies van haar dochter, bij mij in de kliniek kwam om te kijken of haar hartmedicatie niet wat naar beneden mocht! Het was een mooi proces want haar hart functioneerde prima en de medicatie kon worden afgebouwd.
Opeens zei Suus: “Weet je Janneke, jij mag die jas hebben. Ik weet zeker dat mijn moeder dat een heel goed idee had gevonden. Ik pas hem niet en hij moet gedragen worden!” Ik wist even niet goed wat ik moest zeggen maar voelde mij vereerd. Deze jas gaat dit jaar zeker aan op Dress Red Day, maar ook nu draag ik hem graag en vaak op andere hippe dagen. Ik loop dan trots rond in de rode jas die symbool staat voor een dapper vrouwenhart. Marianne in de hemel, bedankt. Je zal niet vergeten worden! En Suus wij gaan snel weer mooie foto’s maken!
*) gepubliceerd met goedkeuring van Suzanne Muller.
Foto credits: Suzanne Muller
